این اولین بار است که بدون خواندن نظرات دارم پست جدید می نویسم.راستش اگر اینجوری تند تند تایپ نکنم اشکم سرازیر می شود و این جا جلوی سایرین یک جورهایی آبرویم در خطر می افتد. 

نفس عمیق بکش... 

نفس عمیق می کشم.بوی cpu کامپیوتر می آید و بوی خوابگاه،و بوی جنس مونث که چهارتایشان پشت سرم نشسته اند. 

دیگر نمی دانم چه بنویسم...نوشتنم نمی آید...من در دو حالت نمی توانم بنویسم :یکی وقتی که خیلی خوشحالم و یکی وقتی زیادی غمگین باشم.مسلما شما اینقدر خنگ نیستید که فکر کنید الان من خیلی خوشحالم .یا حداقل من دلم نمی خواهد فکر کنم خواننده های وبلاگم اینقدر منگل باشند.الان احساس کردید دارد به شما توهین می شود ؟خب ،به تخمم که احساس می کنید دارد به شما توهین می شود.چون همین الان به هیکل خودم ریده شده،بنده اصلا اهمیت نمی دهم که این اتفاق برای شما هم بیفتد یا خیر. 

الان حوصله تان سر رفت ؟می توانم صدای یک عده تان را بشنوم که می گویید : 

_ اووووووووف! 

و بعد با صدای آهسته تر :  

- چقدر چرت و پرت می گه ! 

چند نفری هم به تخم شان نیست،صفحه را می بندند و می روند به سراغ وبلاگی که اسمش...چه می دانم ،مثلا نیلوفر آبی باشد ،یا دختر مردابی. 

 بعضی ها هم می گویند : 

_ باز این شروع کرد. 

و کلیک !صفحه بسته می شود. 

بس است دیگر بروم سر اصل مطلب .دوستان و دشمنان عزیز ،هر انسی ،جنی ،پری ای که این وبلاگ را می خواند. هیچ وقت ،هیچ وقت خدا ،خودتان را بیش از حد به یک نفر وابسته نکنید .هیچ وقت به خاطر یک نفر به بقیه اطرافیانتان پشت نکنید و آنها را فراموش نکنید.هیچ وقت اجازه ندهید یک نفر (حتی اگر آن یک نفر عشقتان ،دوست عزیز تر از جانتان یا از اعضای خانواده تان باشد )بیش از حد به شما مسلط شود. 

خودتان را آزاد نگه دارید.اگر نه ،آن بخش از وجودتان را که از همه سرکش تر است ،آن قسمت را بگذارید آزاد باشد.با همه دوست باشید،جوری که خودتان هیچ دوست صمیمی نداشته باشید و همه احساس کنند شما صمیمی ترین دوستشان هستید. 

همه را آزاد بگذارید و قبل از همه خودتان را. 

احساس اسارت را جوری در بقیه ایجاد کنید که خودشان هم نفهمند چرا اینقدر به شما وابسته اند.بگذارید همه دنبال شما باشند و شما فقط و فقط و فقط دنبال خودتان باشید. 

کاری کنید همه به شما احتیاج داشته باشند و شما فقط و فقط محتاج خودتان باشید. 

اگر غیر از این باشد،شما در بخش هایی از زندگیتان دچار غم و اندوه زیادی خواهید شد. 

آزاد باشید.تا می توانید.اینطوری از گریه و بغض زیادی جلوگیری می کنید. 

هیچ کس و هیچ چیز به تخمتان هم نباشد.